بررسی تاثیر تنظیم فشار کاف لوله تراشه به روش حداقل حجم انسدادی بر میزان بروز پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی

سابقه و هدف: تنظیم فشار کاف لوله تراشه یکی از چالش های مراقبتی در بیماران تحت تهویه مکانیکی است. روش های مختلفی برای تنظیم فشار کاف لوله تراشه وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تنظیم فشار کاف به روش حداقل حجم انسدادی بر میزان بروز پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقدماتی نیمه تجربی 40 بیمار در بخش مراقبت ویژه به صورت هدف مند بر اساس معیارهای مشخص انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تخمینی و حداقل حجم انسدادی قرار گرفتند. در گروه تخمینی یک پرستار با تجربه فشار کاف را به روش تخمینی تنظیم می نمود. در روش حداقل حجم انسدادی فشار کاف به گونه ای تنظیم می شد که در حداکثر فشار دمی، صدای نشت هوا شنیده نشود. میزان فشار کاف دو گروه و میزان بروز پنومونی با استفاده از ابزار نمره پنومونی بالینی در دو گروه برای مدت چهار روز اندازه گیری شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین فشار کاف در روش تخمینی 5/9±35/50 سانتی متر آب بود و در روش حداقل حجم انسدادی 4/1±78/20 سانتی متر آب بود. بیماران دو گروه از نظر عوامل موثر بر بروز پنومونی اختلاف معنی داری با یک دیگر نداشتند. از نظر نمره پنومونی نیز دو گروه اختلاف معنی داری با یک دیگر نداشتند (968/0=p). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که روش حداقل حجم انسدادی نسبت به روش تخمینی می تواند علاوه بر عایق بندی مناسب کاف لوله تراشه و جلوگیری از بروز پنومونی، از وارد آمدن فشار زیاد به تراشه جلوگیری نماید.